این پل ها که به احتمال زیاد متعلق به دوران ساسانی – سلجوقی هستند در شهرستان بشرویه و در فاصله یک کیلومتری از شهر قرار دارند. اين پل ها یكی از شاهكارهای جالب معماری هستند که در دل گداری قرار گرفته اند. كه علاوه بر فن آوری سنتی بسيار بالا، كه نشان از اهميّت تاريخی منطقه دارد، با یکی از ويژگی های بسيار بكر طبيعت همراه گشته و منظره بديعی را خلق كرده اند.
اين پل ها شامل دو سازه معماری سنگی است که ارتباط جريان آب قنات را ميان دو سوی يک درّه برقرار می كرده است. نوع مصالح به کار رفته در بدنه و پايه های پل قابل مقايسه با پل های دوره ساسانی است.
وظيفه اين پل انتقال آب از یک طرف درّه به سمت ديگر و انتقال آب به مسیر قنات مجازی بوده كه آب را با گذر از 60 حلقه چاه به روستای فتح آباد می رسانده است. این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۷۷۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این پل يک دهانه اصلی دارد که به کمک دو پايه قطور مربع شکل مستحکم شده است و 22 متر ارتفاع دارد. پايه های پل ها كه از سنگ لاشه، ساروج و گچ ساخته شده، بر روی سطحی از جنس سنگی قرار گرفته اند. احتمالاً قدمت پل كوچك تر به دوران ساسانی و پل بزرگ تر به دوره سلجوقی می رسد.
سبک معماری پل جدید با پل قدیمی متفاوت است. در پل قدیمی طاق ها هلالی و سنگی است، در حالی که پل جدید طاق های جناغی و نمای آجری دارد. علاوه بر این، بر بدنه این پل درگاه ها و طاقچه هایی تعبیه گردیده که به نظر می رسد علاوه بر تأمین نور فضاهای معماری تعبیه شده در پایه، نوعی زیبایی منظر را نیز القاء می کرده است.

منابع:
• mrbilit.com